Draken & tuktuks

Rustig en relaxed zooitje hier. Eigenlijk kan dit bericht heel kort zijn (waarom is het dat dan niet?) want het leven is hier prima, edoch niet spectaculair (of wordt ik een verwend kreng?) en een beetje traag.

Elke tien meter even "No, thank you" tegen een tuktuk chauffeur zeggen is zo ongeveer het enige wat je hoeft te doen in Laos, verder gaat alles vanzelf. De hoofdstad telt 200.000 zieltjes en is zo ienemienie dat je alles met de voet kunt doen.

Buiten de gebruikelijke tempels zijn er wat speciale dingetjes te zien. Als eerste That Dam, waar een zeven koppige draak onder ligt te winterslapen. Die draak beschermde in de oorlog met Siam (Thailand) van 1828 de Lao bevolking (maar niet zo heel goed) maar verhinderde niet dat de goudlaag om zijn huisje door de Siamesen werd gejat. Beetje een stomme draak dus.

Het nationale monument van Laos is echter Pha That Luang (nee, dat is niet de nep arc de triomph die ze hier met beton hebben gebouwd dat ze van de Amerikanen hadden gekregen om een vliegveld van te maken, zie foto). Een oud poshie goud geverfd ding dat zowel voor de soeveriegniteit van het land als voor de Boedhhistische inslag symbool staat. Vooral van veraf erg mooi. :)

Ondertussen heb ik besloten dat je reis over land naar Cambodja me te lang duurt, een dag of zes en onderweg maar een redelijk leuke tussenstop. Omdat ik alweer aan mijn laatste maand ga beginnen kan ik die tijd veel beter besteden. En dus vlieg ik straks naar Phnom Penh. Lekker luxe.

@Huib: Ik en gitaren? Dat gaat helaas niet samen. Bovendien lach ik graag om andere toeristen die ik met hele verhuiswagens zie rondsjouwen.
@ Christel: volgens mij haten ze de Fransen, op hun eten en wijn na dan.. Alles gaat in Engels. Alleen op officiele gebouwen en in museums staan soms wat bordjes in het Frans.
@ Willemijn: Heimwee, ik? Nope. Jij, al beetje jaloers?
@ Bas: Joost is niet bang voor naga's, naga's zijn bang voor Joost. :)